Grensstenen

In het uiterste geval zijn stenen beschadigd door grondwerkzaamheden of simpelweg verdwenen. Het kadaster heeft alle plekken waar grensstenen horen te liggen geregistreerd. Mochten er stenen verdwenen zijn, wordt na contact met het kadaster een nieuw exemplaar op de juiste plek geplaatst. Met één verschil. Is in de originele stenen een nummer gegrafeerd, nieuwe exemplaren krijgen een metalen plaatje met nummer. Een ander weetje is dat bij het plaatsen van een nieuwe grenssteen er nog zicht op de vorige moest zijn. Dat betekende in een bocht grensstenen op korte afstand van elkaar, op lange rechte stukken waren minder grensstenen nodig.

Speelbos OERRR

Dit spannende en avontuurlijke speelbos is toegankelijk voor ieder kind, ook voor kinderen met een beperking. Via een halfverharde holle weg verplaats je je in een rolstoel goed door deze Speelnatuur. Met een veilige loopbrug kun je met de rolstoel op de motte (burcht) komen. Wil je met water spelen? Leef je dan heerlijk uit in de waterspeelplaats. Je komt er via de doorgang vanaf de Speelnatuur.

IJzeren Zuil ‘Laak’

Begin 19e eeuw zijn de marken in het Bergherbos ontbonden. Na de verdeling van de gronden aan de markegenoten werd in 1830 een ruilverkaveling uitgevoerd. Hierdoor verkregen de Hohenzollerns de toenmalige eigenaren van Huis Bergh een aaneengesloten bosgebied. In de loop van de 19e eeuw konden zij dit vergroten door de aankoop van gronden van andere boseigenaren. Ook in de 20ste eeuw zijn door de familie van Heek nog veel gronden aangekocht waarmee het bezit uiteindelijk vrijwel de gehele stuwwal omvatte.

Hollandse Heide

De naam is stellig door de Duitsers gegeven: ‘Holländische Heide’. In de ogen van sommige mensen klinkt ‘Nederlandse Heide’ beter. Echter, het gebied heet ‘Hollandse Heide’ en tot nu toe is er nog geen betere naam voor bedacht. Bij het bankje midden op de ‘Hollandse Heide’ is er fraai zicht op de kerk van Hoch-Elten en de Eltenberg.

De Sprung

Een spreng is een nieuw gegraven waterloop of vergraven natuurlijke beek, die gevoed kan worden door een bron van opwellend water. Zo ook bij deze Stokkumse spreng. Natuurmonumenten heeft diverse maatregelen genomen aan de beekloop om de ecologische waarde te herstellen en te voorkomen dat de bron in de toekomst droogvalt.

IJzeren Zuil ‘eiken hakhout’

Eikenhakhout diende vanouds voor de productie van brandhout en van eikenschors (eek), dat gebruikt werd voor het looien van leer. Vooral in de 18e en 19e eeuw was de vraag naar eek groot. In het verleden zijn grote delen van het Bergherbos als hakhout beheerd. Toen goedkopere, synthetische looimiddelen op de markt kwamen, nam de vraag naar eek snel af. Ook verminderde de vraag naar brandhout door de introductie vanandere brandstoffen. Een groot deel van de hakhoutbossen werd doorplant met naaldbomen en zo omgevormd tot andere bostypen. Een deel van het hakhout bleef echter bestaan en kon uitgroeien tot meerstammige eiken zoals deze of werd op enen gezet om uit te groeien tot opgaand eikenbos.

IJzeren Zuil ‘granaat’

De geallieerde operatie had als doel de Rijn over te steken om zo het Roergebied in handen te kunnen krijgen. De operatie Plunder werd voorafgegaan door zeer zware beschietingen. Behalve kraters zijn er ook loopgraven en restanten van tankgrachten te zien.

Uitkijktoren Hulzenberg

De houten uitkijktoren is in opdracht van de gemeente Montferland gebouwd in samenwerking met Stichting Natuurmonumenten. Het hout van de toren is afkomstig uit het Bergherbos.

Loopgraven WOI

Vooral het stelsel van loopgraven en ook het restant van een personeelsbunker uit die tijd zijn nog goed zichtbaar in het landschap. De betonnen bunkertjes zijn op basis van het Verdrag van Versailles, waarin werd bepaald dat er in het Duitse Rijnland geen militaire objecten meer mochten bevinden, in 1921 door Franse militairen opgeblazen.  Bij de teruggave van Elten aan Duitsland in 1963 bleef een klein gedeelte voormalig Duits grondgebied definitief Nederlands. Een aantal bunkerrestanten bevindt zich tegenwoordig op Nederlands grondgebied.

Bergherbos

Het ruim 1800 hectare groot natuurgebied van Natuurmonumenten en de stichting Huis Bergh kent vele hoogteverschillen en biedt hierdoor prachtige vergezichten. Het heuvellandschap is overwegend bebost, maar kent ook kleine heidevelden en natuurlijke waterbronnen. De Sprung is een natuurlijke bron in het Bergherbos, waar grondwater aan de oppervlakte wordt gebracht en een meanderende beek vormt.