Tal van eigenaren, brand en oorlogsschade hebben de hoeve achtervolgd. Het huis is meerdere malen gerestaureerd en inmiddels in particuliere handen en niet toegankelijk voor publiek.
Huis te Lathum
R.K. Sint Martinuskerk
Hoewel een deel van Oud-Zevenaar bij een overstroming door de Rijn verzwolgen moet zijn, werd de kerk behouden. Bij deze ramp bleef het niet. Tijdens de tachtigjarige oorlog had de kerk het zwaar te verduren, de torenspits werd in brand gestoken en verwoestte bij haar val het kerkgebouw. Na 1583 werd gestart met de herbouw van de kerk, maar het zou tot 1866 duren voor de kerk haar oorspronkelijke vorm van 1350 weer had verkregen. De kerk heeft eeuwenlang een belangrijke rol gespeel bij de Mariaverering als bedevaartsoord voor pelgrims. De grote trekpleister was Madonna met kind.
Jezuïetenwaai
Aan de zuidkant van Groessen (bij de Aa) stroomde meer dan duizend jaar geleden een lus van de Rijn. De ondergrond daar is allemaal zand. In tegenstelling tot klei, spoelt dat heel makkelijk weg. Als er een hoogteverschil ontstaat in het water aan weerskanten van de dijk, stroomt het water door het zand. De dijk kan dan wegzakken. Vanwege die oude lus van de Rijn waren er juist bij het buurtschap Leuffen zoveel dijkdoorbraken.
Buitenmolen
In 1966 kreeg de gemeente Zevenaar de molen in haar bezit. Na nogal wat reconstructies verder staat er nu de grootste molen in Nederland die met een houten as is uitgerust. Het metselwerk is evenzeer bijzonder en behoort tot het oudste nog bestaande molenmetselwerk in Nederland. Nog steeds maalt de molen graan met vrijwillige molenaars.
R.K. Sint Andreaskerk
In de loop der tijd is de kerk meermalen gerestaureerd. De kerk herbergt bijzondere objecten. Zo hangen in de neogotische toren 2 klokken, gegoten door respectievelijk Johannes en Petrus van Trier èn door Christiaan Voigt. Tot de inventaris behoren verder onder meer de ‘Elverlickplaat’, een belangrijke midden-15de-eeuwse koperen gegraveerde memorieplaat, een ‘Christus op de koude steen’ een achtkantige kuip van een laat-gotische doopvont (15e eeuw), de grafzerken van Adriaen Spierinck (+1604) en zijn vrouw Wendelina Schmullinck (+1594) en een barokke preekstoel. De door atelier F.W. Mengelberg vervaardigde gebrandschilderde ramen zorgen voor een prachtige lichtverdeling.
Gimbornhof
In 1907 huurde hij een stuk grond van drie hectare aan de oostzijde van het stadje. Hier liet hij een park aanleggen met naaldbomen van over de hele wereld. Omdat de grond niet erg geschikt leek voor dennen, kocht hij in Doorn een stuk grond en liet het geheel beplanten met uiteenlopende bomen, heesters en heidestruiken. Vanuit Zevenaar liet hij verscheidene naaldbomen overbrengen. Het park in Doorn is nu het Gimborn Arboretum. Het Zevenaarse park heet Gimbornhof.
Gemeentehuis Zevenaar
De sigarettenverkoop liep in de jaren vijftig terug en de laatste Turmac-sigaretten rolden in 1960 van de band. De fabriek ging voor andere fabrikanten voor de Europese markt onder licentie produceren. Eerst voor Rothmans, later voor de British Amierican Tobacco Manufactoring Company (BAT). In 2008 werd de productie naar elders verplaatst en sloot de fabriek In september 2013 nam de gemeenteraad van Zevenaar het besluit het nieuwe gemeentehuis te vestigen in de voormalige sigarettenfabriek. Behalve door haar sigaretten heeft het bedrijf bekendheid gekregen door kunst in de fabriek, niet alleen in kantoorruimten, ook in productiehallen.. Het zou een gunstige uitwerking op het welzijn van de medewerkers hebben. De imposante kunstcollectie kreeg onder de naam Peter Stuyvesant Kunstcollectie een wereldwijde faam. Nog altijd is in het gemeentehuis van Zevenaar veel kunst aanwezig.
Panoven
Tot 1924 werden op de Panoven vier producten gebakken: dakpannen, tegels, drainagebuizen en bakstenen. Na 1924 is het hoofdproduct een ambachtelijke baksteen geworden voor de particuliere huizenmarkt. De toenmalige fabriek wordt al bijna honderd jaar gerund door de familie Kruitwagen. Een familie die een traditie kent van ruim driehonderd jaar stenen maken. In 1983 heeft de laatste steenbakker, Wim Kruitwagen, het vuur gedoofd. Tegenwoordig wordt het erfgoed op een duurzame manier beheerd en ontwikkeld.
Gedenkteken
Zeker is dat beide jongens tijdens het melken van de koeien zijn gaan kijken naar een Duits jachtvliegtuig, dat in de buurt van de Vossendel neerstortte of een noodlanding moest maken. De jongens werden gevangen genomen door Duitse soldaten en standrechtelijk doodgeschoten. Door bemiddeling van de Groessense kapelaan Weterman gaven de Duitsers toestemming de stoffelijke overschotten te herbegraven onder de voorwaarde dat er tijdens de begrafenis geen onregelmatigheden zouden plaatsvinden. Hun herbegrafenis heeft daadwerkelijk plaatsgevonden een paar dagen na hun overlijden.
Grutterij-Molen De Hoop
Het was H.B. Meyer die in 1850 de van oorsprong met riet bedekte koren- en pelmolen bouwde. Al na twee jaar moest hij de molen verkopen. Sindsdien is de molen in het bezit van de familie Pijnappel. De Pijnappels grossierden omstreeks 1900 in molens. Ook de windmolens van Babberich, Ooy, Duiven, Pannerden, Klarenbeek en Posterenk waren in hun bezit. Wat je noemt een echte molenaars- en bakkersfamilie. De vijfde generatie, Jan & Henriëtte Pijnappel, gooide het roer om en richtte zich op het malen van veevoeders. Toen deze activiteit wegviel concentreerde het molenaarsechtpaar zich op de exploitatie van de molen en de grutterij. In 2014 droegen zij het stokje over aan de huidige beheerders Frits en Maaike Botter.