De protestantse Grote- of Martinikerk is een laatgotische driebeukige basiliek van het nederrijnse type en zeker een bezichtiging waard. Jaarlijks bezoeken zo’n 10.000 toeristen de kerk. De toren met naaldspits is de hoogste kerktoren van Gelderland en een landmark voor de wijde omgeving. Het deels met tufsteen beklede schip stamt uit de 14e-eeuw. De kerk en het interieur zijn door de jaren heen wat keren hersteld omdat kerk en toren meermaals door brand, blikseminslag, instorting en oorlogsgeweld (deels) verloren gingen. In 1945 werd de toren opgeblazen door terugtrekkende Duitsers, een nieuwe toren kwam er pas in 1967. In het koor zijn nog gewelfschilderingen uit 1530 aanwezig. De kerk is rijkmonument en in bezit van PKN Doesburg-Angerlo. Vanwege de hoge stookkosten kerkt de gemeente nog maar één keer per maand in Doesburg. De overige diensten zijn dan in Angerlo. Een aantal jaren geleden is de kerk omgevormd tot multifunctioneel gebouw, voor zowel kerkdiensten, tentoonstellingen en concerten. Maar ook voor feesten, vergaderingen, recepties en uitvaarten en andere evenementen. De niet-kerkelijke activiteiten worden door de stichting Stibema gefaciliteerd. Deze stichting zet zich in voor het behoud van de Martinikerk.

Oorspronkelijk werd deze moskee als schoolgebouw (mavo) gebouwd. In 1987 nam de islamitische gemeenschap het gebouw over waarna het in 2003-2005 verbouwd werd tot moskee en in 2021 opnieuw verbouwd. Het gebouw heeft een L-vormige plattegrond, de minaret is ‘s avonds groen verlicht. Het interieur van de gebedsruimte op de eerste verdieping is rijk gedecoreerd, met wanden die voorzien zijn van kleurrijk tegelwerk en een traditioneel moskeetapijt. De gebedsruimte heeft een balkon en meerdere kleine kroonluchters. De moskee is het ontmoetingscentrum voor de Doesburgse islamitische gemeenschap. Behalve een gebedsruimte is er ook een supermarkt voor leden. Er worden hier veel activiteiten georganiseerd voor ontmoeting, waaronder zondagse ontbijten, koranlessen, ochtenden voor vrouwen, een maandelijkse lahmacun, open dagen en natuurlijk de Iftar tijdens de vastenmaand.

Deze kerk uit 1965 vervangt de oude neoclassische Marinuskerk uit 1813. Het gebouw is een zeldzaam voorbeeld van een wederopbouwkerk uit het oeuvre van Architect H.M. Koldewey die behoorde tot de Delftse School. Veel wederopbouw kerken zijn inmiddels gesloopt, dat maakt dit kerkgebouw extra bijzonder. Strakke en rechte lijnen bepalen het beeld van het gesloten gebouw. De klokkentoren is vrijstaand en door lage bebouwing met het hoofdgebouw verbonden. Binnen is de kerk ook sober afgewerkt met de voor de wederopbouw kenmerkende elementen: houten schrootjesplafond, betonnen elementen, wandtapijt en glas-in-loodramen. Het Maarschalkerweerd orgel uit 1889 is herplaatst in de huidige kerk. De St. Willibrordus parochie heeft deze kerk in eigendom en momenteel nog in gebruik. Door teruglopende kerkbezoek zijn er al een aantal kerken van deze parochie aan de dienst onttrokken. Zomer 2022 wordt ook over deze kerk besloten. Tot die tijd is de kerk alleen voor religieus gebruik, nu al wordt het onderliggende zalencentrum ‘De Onderbouw’ ook voor andere activiteiten gebruikt.

De Gasthuiskerk, ook wel Antoniuskapel genoemd werd vermoedelijk begin 15e-eeuw gebouwd als rooms-katholieke kapel bij een 14e-eeuws gasthuis. In 1735 nam de evangelisch-lutherse gemeenschap het gebouw in gebruik en sinds 2000 de remonstrantse gemeente. Het is een bakstenen zaalkerk met rechte koorsluiting en gemetselde kruisribgewelven. Naast de kerk ligt het groene Gasthuishof. Gestichten Doesburg is eigenaar van de Gasthuiskerk. Een belangrijke taak van Gestichten Doesburg is het verhuren van woningen aan ouderen. In de kerk vinden, behalve remonstrantse vieringen op de 2e en 4e zondag van de maand en op kerkelijke feestdagen ook culturele activiteiten plaats. De kerk profileert zich als het ‘Podium van Doesburg’. De rust en waardigheid van eeuwenoude gebouw maken de Gasthuiskerk een bijzonder mooie locatie voor een uitvaart of stijlvolle bijeenkomst.

De kerk van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland staat op de plek waar zich tot 1945 een synagoge bevond. Die raakte toen zwaar beschadigd bij het opblazen van de hier achterliggende Martinitoren. De in 2020 onthulde plaquette herinnert aan mensen uit de joodse gemeenschap die de concentratiekampen niet hebben overleefd. De kerk is in 1959 gebouwd naar ontwerp van H.K. Hendriks. Het 3 bouwlagen tellende gebouw wordt ook als woonhuis gebruikt. Het exterieur is niet herkenbaar als kerk. Alleen de begane grond is voor religieuze doeleinden. Op de eerste en tweede verdieping wordt gewoond. Het interieur van de rechthoekige kerkzaal is sober met kleine verzonken vierkante glas-in-loodramen. Deze ramen geven de kerk een modern en functioneel uiterlijk. Behalve voor diensten wordt de kerk ook gebruikt voor koorrepetities, vergaderingen en jeugdavonden.

De Ooipoortkerk is een gemeentelijk monument uit 1897 van de Doesburgse architect M.H.C. Bloemendaal die de kerk bouwde in opdracht van de Gereformeerde Kerk. Deze gemeenschap was in 1892 ontstaan. Het is een goed voorbeeld van een laat 19e-eeuwse kerkgebouw: een rechthoekige kerkzaal met schilddak en aan de achterzijde een lage aanbouw. De kerkruimte is licht en ruimtelijk. In de loop der tijd is de kerk meerdere malen verbouwd. Bij de laatste verbouwing in 2015 is de oorspronkelijke kapconstructie met houten gewelf weer in zicht gebracht en geheel hersteld. In de orgelgalerij is een pijporgel geplaatst. Het gebouw is thans in eigendom van de Christelijk Gereformeerde Kerk en de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt Doesburg en wordt gebruikt voor diensten van de gemeente en ook voor uitvaarten.

Een modern gebouw met klokkenstoel. In 1995 ontworpen door architect J.H.L. van Dorp, die ook 2 andere Molukse kerken in Nederland ontwierp. Kenmerkend voor Molukse kerken is de entree in de hoek van het gebouw en de markering van de overgang tussen binnen en buiten met colonnades. Verder zijn de dakvorm en ronde vorm aan de achterzijde van het gebouw opvallende elementen aan deze kerk. Door de glazen puien en glazen dakdelen valt het daglicht mooi binnen. In de kerk worden vieringen gehouden waarbij verschillende Molukse gemeentes samenkomen.

Tot 2016 kerkte de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt in dit tot woonhuis getransformeerde gebouw. Oorspronkelijk is dit rijksmonument ook als woonhuis gebouwd in de 15e-eeuw. Het behoorde ooit toe aan de Hertog van Gelre. In 1872 werd het verbouwd tot kerkgebouw. Aan het monument zijn de bouwfases uit de renaissance en de laat- en neogotiek zichtbaar, bijvoorbeeld de natuurstenen trapgevel met sierelementen in renaissancestijl. Bij de verbouwing tot kerk in 1872 werden de oorspronkelijke vensters dichtgemetseld en vervangen door neogotische gietijzeren spitsboogvensters met glas-in-lood.